Fietsen tussen Champagne en Argonne
|
Waar fietsen op eenzame wegen meer realiteit dan uitzondering is. Een gevecht tegen de eenzaamheid van de wijngaarden van de Champagne via de graanschuur van Frankrijk naar de loopgraven van de Grote Oorlog in de Argonne champenoise.
Belgen lusten champagne en Champagne lust Belgen. Als relatief klein landje zijn de Belgen na de Fransen de grootste champagnedrinkers. Vlamingen koppelen vaak een korte vakantie aan champagne-inkoop. Voor de bereiding van champagne teelt men in hoofdzaak drie druivensoorten: Chardonnay, Pinot Noir en Pinot Meunier. Een champagne kan uit zowel één druivensoort als uit een mengeling van de drie druiven samengesteld zijn. Een champagne van puur Pinot Noir of een groot percentage ervan geeft een volle smaak met lange afdronk, een Blanc de Blancs van zuiver Chardonnaydruiven is licht aromatisch en delicaat, toevoeging van Pinot Meunier geeft een fruitiger aroma. Tot hier in het kort onze champagnelitanie.
|
Reims
“Spaar water, drink champagne”, één van de slogans op curiositeiten in de souvenirwinkeltje aan de voet van de kathedraal van Reims, de grootste stad van het departement Marne. Reims kreeg bekendheid onder bisschop Remigius. Deze doopte in 496 de Frankische koning Clovis en zijn 3000 manschappen. Dit bracht een ware devote teweer, haast alle Franse koningen zijn tot in 1825 gekroond en gezalfd in Reims. Langs de imposante gotische kathedraal Notre-Dame bevindt zich het aartsbisschoppelijke ‘Palais du Tau’. De Place Royal met het standbeeld van Lodewijk XV, de ‘Place du Forum’ met de Gallo-Romeinse cryptoportiek (galerij), de ‘Place de l’Hôtel de Ville’ en de ‘Place République’ met de Romeinse triomfboog ‘Porte Mars’ liggen in één lijn achter elkaar. De voetgangerszone is rijk aan Art Deco façades met de langgerekte Place Drouet d’Erlon, het horecaplein bij uitstek, als uitschieter.
“Spaar water, drink champagne”, één van de slogans op curiositeiten in de souvenirwinkeltje aan de voet van de kathedraal van Reims, de grootste stad van het departement Marne. Reims kreeg bekendheid onder bisschop Remigius. Deze doopte in 496 de Frankische koning Clovis en zijn 3000 manschappen. Dit bracht een ware devote teweer, haast alle Franse koningen zijn tot in 1825 gekroond en gezalfd in Reims. Langs de imposante gotische kathedraal Notre-Dame bevindt zich het aartsbisschoppelijke ‘Palais du Tau’. De Place Royal met het standbeeld van Lodewijk XV, de ‘Place du Forum’ met de Gallo-Romeinse cryptoportiek (galerij), de ‘Place de l’Hôtel de Ville’ en de ‘Place République’ met de Romeinse triomfboog ‘Porte Mars’ liggen in één lijn achter elkaar. De voetgangerszone is rijk aan Art Deco façades met de langgerekte Place Drouet d’Erlon, het horecaplein bij uitstek, als uitschieter.
Een 'Poilu', moedig en manhaftig
We verlaten Reims naar het noorden om dan een oostelijke richting aan te nemen richting Argonne. Eens uit het centrum voelen we de verkeersdrukte alras afnemen. Hoe verder we ons verwijderen, hoe minder auto’s. De eeuwige graanvelden openen zich voor ons. De tocht naar de Argonne champenoise verloopt in alle eenzaamheid. Een grillige groene oase in deze goudgele graanwoestijn is het in WO I vernielde dorp Nauroy. Waar zich nu een bosje gevormd heeft waar eens een dorp achter de frontlijn lag. Onder het wakend oog van de ‘Poilu du Cornillet’, gemaakt uit granaatscherven gevonden in het verwoeste dorp, staan op laag bij de grond geplaatste gedenkpaaltjes de namen van de overleden bewoners. Een 'Poilu' is een bekende Franse uitdrukking uit WO I en staat voor de moedige of de manhaftige. Het is onze eerste kennismaking met de frontlijn van de Argonne. De recent ontdekte en herstelde loopgraven van ‘Le Main de Massiges’ lijken net een filmset, maar zijn wel degelijk de weergave van de realiteit. Deze krijtheuvel was een natuurlijk fort waar de Duitsers zich in 1914 ingroeven nadat zij gestopt werden in de ‘Slag van de Marne’. De loopgraven in de vorm van een linkerhand wisselden gedurende vier jaar van Duitse naar Franse bezetting. Overnachten doen we bij Hans, een voormalig Nederlandse aannemer die een oude vervallen boerderij in het niets beduidende dorpje Berzieux opkocht in zijn zoektocht naar de ultieme beleving van rust. Een rust die hij wilde delen en de boerderij verbouwde tot ‘Chambres d’hôtes’ en mini-camping.
Loopgrachten en mijnkraters, om de haverklap een militair kerkhof of een oorlogsmonument. De Argonne draagt vandaag nog de gevolgen van de Grote Oorlog. De tijd is hier gruwelijk lang blijven stilstaan. In het bos op de Haute Chevauchée herkennen we nog duidelijk de loopgraven en schuttersputten. We houden halt bij het Memorial dat de verdedigers van de Argonne herdenkt. Het negen meter hoge monument is voorzien van een buste van een 'Poilu' die met zijn handen een zwaard vasthoudt. Aan de zijkanten van het monument zijn de nummers van 275 Franse regimenten, 18 Italiaanse regimenten en 32 Amerikaanse divisies gegraveerd welke ingezet zijn in de Argonne. De crypte van het monument bevat een ossuarium (knekelhuis) met de overblijfselen van enkele duizenden onbekende soldaten. Achter het monument worden we geconfronteerd met een reliek van de drieste oorlogsvoering, een vijftig meter brede en elf meter diepe Duitse mijnkrater. Op de rand staat een groot houten kruis met in het Frans het opschrift ‘Voor alle gevallenen in de Argonne’. We vervolgen onze weg door het bos tot aan de Franse erebegraafplaats La Forestière. Achter een rij blauwe en roze hyacinten staan uitgelijnd betonnen grafkruisen met metalen naamplaatjes erop. We nemen de brede grindweg naar de abdij van Lachalade dat in de vallei van de Aisne ligt en waar we het Garibaldi monument tegenkomen. Dit monument herdenkt Constante en Bruno Garibaldi, kleinzonen van Giuseppe Garibaldi, één van de grondleggers was van de Italiaanse éénwording. Zijn zoon Ricciotti bood zijn diensten aan Frankrijk aan en richtte een legioen van Italiaanse vrijwilligers op, 'De Garibaldis'. We passeren de nederzetting La Harazée met een beetje achterin verborgen een militair kerkhof met graven van vele Aziatische strijders.
We verlaten Reims naar het noorden om dan een oostelijke richting aan te nemen richting Argonne. Eens uit het centrum voelen we de verkeersdrukte alras afnemen. Hoe verder we ons verwijderen, hoe minder auto’s. De eeuwige graanvelden openen zich voor ons. De tocht naar de Argonne champenoise verloopt in alle eenzaamheid. Een grillige groene oase in deze goudgele graanwoestijn is het in WO I vernielde dorp Nauroy. Waar zich nu een bosje gevormd heeft waar eens een dorp achter de frontlijn lag. Onder het wakend oog van de ‘Poilu du Cornillet’, gemaakt uit granaatscherven gevonden in het verwoeste dorp, staan op laag bij de grond geplaatste gedenkpaaltjes de namen van de overleden bewoners. Een 'Poilu' is een bekende Franse uitdrukking uit WO I en staat voor de moedige of de manhaftige. Het is onze eerste kennismaking met de frontlijn van de Argonne. De recent ontdekte en herstelde loopgraven van ‘Le Main de Massiges’ lijken net een filmset, maar zijn wel degelijk de weergave van de realiteit. Deze krijtheuvel was een natuurlijk fort waar de Duitsers zich in 1914 ingroeven nadat zij gestopt werden in de ‘Slag van de Marne’. De loopgraven in de vorm van een linkerhand wisselden gedurende vier jaar van Duitse naar Franse bezetting. Overnachten doen we bij Hans, een voormalig Nederlandse aannemer die een oude vervallen boerderij in het niets beduidende dorpje Berzieux opkocht in zijn zoektocht naar de ultieme beleving van rust. Een rust die hij wilde delen en de boerderij verbouwde tot ‘Chambres d’hôtes’ en mini-camping.
Loopgrachten en mijnkraters, om de haverklap een militair kerkhof of een oorlogsmonument. De Argonne draagt vandaag nog de gevolgen van de Grote Oorlog. De tijd is hier gruwelijk lang blijven stilstaan. In het bos op de Haute Chevauchée herkennen we nog duidelijk de loopgraven en schuttersputten. We houden halt bij het Memorial dat de verdedigers van de Argonne herdenkt. Het negen meter hoge monument is voorzien van een buste van een 'Poilu' die met zijn handen een zwaard vasthoudt. Aan de zijkanten van het monument zijn de nummers van 275 Franse regimenten, 18 Italiaanse regimenten en 32 Amerikaanse divisies gegraveerd welke ingezet zijn in de Argonne. De crypte van het monument bevat een ossuarium (knekelhuis) met de overblijfselen van enkele duizenden onbekende soldaten. Achter het monument worden we geconfronteerd met een reliek van de drieste oorlogsvoering, een vijftig meter brede en elf meter diepe Duitse mijnkrater. Op de rand staat een groot houten kruis met in het Frans het opschrift ‘Voor alle gevallenen in de Argonne’. We vervolgen onze weg door het bos tot aan de Franse erebegraafplaats La Forestière. Achter een rij blauwe en roze hyacinten staan uitgelijnd betonnen grafkruisen met metalen naamplaatjes erop. We nemen de brede grindweg naar de abdij van Lachalade dat in de vallei van de Aisne ligt en waar we het Garibaldi monument tegenkomen. Dit monument herdenkt Constante en Bruno Garibaldi, kleinzonen van Giuseppe Garibaldi, één van de grondleggers was van de Italiaanse éénwording. Zijn zoon Ricciotti bood zijn diensten aan Frankrijk aan en richtte een legioen van Italiaanse vrijwilligers op, 'De Garibaldis'. We passeren de nederzetting La Harazée met een beetje achterin verborgen een militair kerkhof met graven van vele Aziatische strijders.
Van de Argonne naar de Marne
Uit onze richting gezien ligt Sainte Ménehould aan het einde van de Argonne champenoise. In dit stadje aan de Aisne is door de tijden heen geschiedenis geschreven. Sainte-Ménehould is de geboorteplaats van Dom Pérignon (1639-1715), de monnik die het proces om champagne te maken ontdekte. En in 1791 is hier koning Lodewijk XVI herkend op zijn vlucht naar de citadel van Montmedy tijdens de Franse revolutie. Gastronomisch is de stad bekend vanwege zijn recept voor de bereiding van varkenspoten. Bij het verlaten van de stad krijgen we een totaal ander landschap voor ogen, met maar één thema … graan, graan en nog eens graan. Eindeloos ver reikende eenzame asfaltwegen waarvan het pek door de warmte blaasjes gooit. Uit het niets komen uit tegengestelde richting een lange rij tractors. “Een demonstratie of een optocht?”, vragen we ons af. Maar voor wie, hier is in de weidse oneindigheid niemand! Het lijkt erop dat het oldtimer tractoren zijn die een gezamenlijk ritje maken in hun hoog zittende cabrio’s. De monumentale lievevrouwenbasiliek van Épine is een godsgeschenk, niet alleen om zijn pracht maar ook om de afkoeling binnenin. We dalen naar de parkenstad Châlons-en-Champagne in de Marnevallei en fietsen door Le Petit Gard, een park in Napoleon III stijl, Le Grand Jard, een Frans park en Le Jard Anglais, het Engelse park dat zich uitstrekt tot de Marne. Tussen de parken ligt een befaamde circusschool. Een boottochtje in een platbodem over de rivieren Mau en Nau geeft een apart beeld van de stad.
Uit onze richting gezien ligt Sainte Ménehould aan het einde van de Argonne champenoise. In dit stadje aan de Aisne is door de tijden heen geschiedenis geschreven. Sainte-Ménehould is de geboorteplaats van Dom Pérignon (1639-1715), de monnik die het proces om champagne te maken ontdekte. En in 1791 is hier koning Lodewijk XVI herkend op zijn vlucht naar de citadel van Montmedy tijdens de Franse revolutie. Gastronomisch is de stad bekend vanwege zijn recept voor de bereiding van varkenspoten. Bij het verlaten van de stad krijgen we een totaal ander landschap voor ogen, met maar één thema … graan, graan en nog eens graan. Eindeloos ver reikende eenzame asfaltwegen waarvan het pek door de warmte blaasjes gooit. Uit het niets komen uit tegengestelde richting een lange rij tractors. “Een demonstratie of een optocht?”, vragen we ons af. Maar voor wie, hier is in de weidse oneindigheid niemand! Het lijkt erop dat het oldtimer tractoren zijn die een gezamenlijk ritje maken in hun hoog zittende cabrio’s. De monumentale lievevrouwenbasiliek van Épine is een godsgeschenk, niet alleen om zijn pracht maar ook om de afkoeling binnenin. We dalen naar de parkenstad Châlons-en-Champagne in de Marnevallei en fietsen door Le Petit Gard, een park in Napoleon III stijl, Le Grand Jard, een Frans park en Le Jard Anglais, het Engelse park dat zich uitstrekt tot de Marne. Tussen de parken ligt een befaamde circusschool. Een boottochtje in een platbodem over de rivieren Mau en Nau geeft een apart beeld van de stad.
Kogels en kurken
Met het bereiken van de Marne veranderd het landschap. We maken kennis met de steile hellingen van de champagneheuvels. Op de heuvelkam in Mondemont-Montgrivroux, boven de moerasvelden van St-Gond, op een groene site met kapel en kasteel, staren we naar het opvallende 35 m hoge bizarre rode betonnen oorlogsmonument. Deze volksmondige ‘Wortel’ herdenkt de Slag van de Marne die plaatsvond van 5 tot 12 september 1914 waar 6 dagen lang Duitse en Franse troepen hevig strijd leverden. De Franse troepen riepen de oprukkende Duitse troepen hier een halt toe en dwongen ze tot terugtrekken. Het terugslaan van de oprukkende Duitse legers luidde de ommekeer van WO I in. Boven op het plateau krijgen we zicht op het typerende uiterlijk van het champagnelandschap. In de vlakte velden, op de hellingen wijndruiven tot tegen het bos dat als een toupetje op de heuvelkop staat. Kenmerkend voor de dorpjes zijn de met beton of leem bezette huizen met rond ramen en deuren een bakstenen omlijsting. In Montmirail hebben we een Chambres d’hôtes geboekt, een oud herenhuis van een voormalig jurist met een hectaren groot grasland en wervelend uitzicht over de vallei van Le Petit Morin. Je kan er overnachten in een kamer in het gebouw of in een houten tipi, een houten cabane en een futuristische koepel verspreid liggend op het terrein. We aperitieven op het terras met een champagnefles uit de streek op het moment dat vier sportieve Duitse fietsers met gravelbikes en zeer beperkte bagage, op weg van Saarbrücken naar Brest, arriveren. De Chambres d’hôtes zit volgeboekt, maar ze mogen hun in-geval-van-nood-tentjes opzetten op het landgoed en gebruik maken van de openluchtdouche en het toilet van het zwembad. De vrouw des huizes komt zich achteraf excuseren wanneer de Duitsers zonder schroom hiervan gebruik maken. Een ‘sorry’ die bij de vrouwen verandert in groot jolijt.
De volgende ochtend fietsen we door het historische centrum van Montmirail dat we via een idyllisch pad langs de middeleeuwse stadsmuur verlaten. We komen voorbij het met een toren versterkt landgoed van de champagneproducent van het gisteren gedronken engelennat. De volgende iconische stadsmuur is die van de abdij van Orbais-L'Abbaye. We fietsen er volledig omheen vooraleer we de abdijkerk op zich bezoeken.
Met het bereiken van de Marne veranderd het landschap. We maken kennis met de steile hellingen van de champagneheuvels. Op de heuvelkam in Mondemont-Montgrivroux, boven de moerasvelden van St-Gond, op een groene site met kapel en kasteel, staren we naar het opvallende 35 m hoge bizarre rode betonnen oorlogsmonument. Deze volksmondige ‘Wortel’ herdenkt de Slag van de Marne die plaatsvond van 5 tot 12 september 1914 waar 6 dagen lang Duitse en Franse troepen hevig strijd leverden. De Franse troepen riepen de oprukkende Duitse troepen hier een halt toe en dwongen ze tot terugtrekken. Het terugslaan van de oprukkende Duitse legers luidde de ommekeer van WO I in. Boven op het plateau krijgen we zicht op het typerende uiterlijk van het champagnelandschap. In de vlakte velden, op de hellingen wijndruiven tot tegen het bos dat als een toupetje op de heuvelkop staat. Kenmerkend voor de dorpjes zijn de met beton of leem bezette huizen met rond ramen en deuren een bakstenen omlijsting. In Montmirail hebben we een Chambres d’hôtes geboekt, een oud herenhuis van een voormalig jurist met een hectaren groot grasland en wervelend uitzicht over de vallei van Le Petit Morin. Je kan er overnachten in een kamer in het gebouw of in een houten tipi, een houten cabane en een futuristische koepel verspreid liggend op het terrein. We aperitieven op het terras met een champagnefles uit de streek op het moment dat vier sportieve Duitse fietsers met gravelbikes en zeer beperkte bagage, op weg van Saarbrücken naar Brest, arriveren. De Chambres d’hôtes zit volgeboekt, maar ze mogen hun in-geval-van-nood-tentjes opzetten op het landgoed en gebruik maken van de openluchtdouche en het toilet van het zwembad. De vrouw des huizes komt zich achteraf excuseren wanneer de Duitsers zonder schroom hiervan gebruik maken. Een ‘sorry’ die bij de vrouwen verandert in groot jolijt.
De volgende ochtend fietsen we door het historische centrum van Montmirail dat we via een idyllisch pad langs de middeleeuwse stadsmuur verlaten. We komen voorbij het met een toren versterkt landgoed van de champagneproducent van het gisteren gedronken engelennat. De volgende iconische stadsmuur is die van de abdij van Orbais-L'Abbaye. We fietsen er volledig omheen vooraleer we de abdijkerk op zich bezoeken.
Bolwerk tegen de vergetelheid
De abdij ligt in een zijvallei van de Marne. We fietsen steil omhoog over de wegjes door de wijngaarden. Over de waterscheiding om dan ijlings af te dalen naar Dormans aan de Marne. Het Dormans Memorial is een particulier monument gebouwd op vraag van maarschalk Foch ter ere van de 1,4 miljoen Franse soldaten die tijdens WO I zijn gesneuveld tijdens de 2 veldslagen van de Marne in september 1914 en juli 1918. We moeten daarvoor door het kasteelpark rijden tot bij een monumentale trap die naar een groot voorplein leidt. De Romaans-gotische kapel verheerlijkt de overwinning, de strijders en hun leiders. De crypte herdenkt de doden wiens namen in rood zijn gegraveerd. Een kloostergang verbindt de kapel met de grafkamer en zijn ossuarium. Beneden bij de trap staat een exemplaar van de Franse tweemanstank Renault FT. Na deze laatste confrontatie met de Grote oorlog nemen het verharde fietspad op de oever van de Marne dat we stroomopwaarts volgen richting Épernay.
De abdij ligt in een zijvallei van de Marne. We fietsen steil omhoog over de wegjes door de wijngaarden. Over de waterscheiding om dan ijlings af te dalen naar Dormans aan de Marne. Het Dormans Memorial is een particulier monument gebouwd op vraag van maarschalk Foch ter ere van de 1,4 miljoen Franse soldaten die tijdens WO I zijn gesneuveld tijdens de 2 veldslagen van de Marne in september 1914 en juli 1918. We moeten daarvoor door het kasteelpark rijden tot bij een monumentale trap die naar een groot voorplein leidt. De Romaans-gotische kapel verheerlijkt de overwinning, de strijders en hun leiders. De crypte herdenkt de doden wiens namen in rood zijn gegraveerd. Een kloostergang verbindt de kapel met de grafkamer en zijn ossuarium. Beneden bij de trap staat een exemplaar van de Franse tweemanstank Renault FT. Na deze laatste confrontatie met de Grote oorlog nemen het verharde fietspad op de oever van de Marne dat we stroomopwaarts volgen richting Épernay.
Dom Pérignon
Hautvillers ligt bovenaan in de wijngaarden tegen de bosrand genesteld in de heuvel ten noorden van Épernay en de Marne. Hier liggen de meest prestigieuze wijngaarden van gerenommeerde champagnehuizen zoals Moët & Chandon, Vieux Clicquot, … Aan een muur prijkt volgend ochtendgebed: “Geef mij gezondheid voor lange tijd, geef mij werk maar niet te vaak, geef mij liefde af en toe, maar geef mij champagne … voor altijd!” In de abdijkerk rusten de beenderen van Dom Pérignon, de monnik die hier als eerste champagne bottelde. Dom Pérignon is nu een Cuvee de Prestige, de beste champagne van het champagnehuis Moët & Chandon. Dom Pérignon produceert men enkel in de allerbeste jaren met druiven van eenzelfde jaar. In een parkje om de hoek staat een kunstwerk in de vorm van een beeld van pater Dom Pérignon in combinatie met druiventros, champagnefles- en glas. Achter de kerk loopt een wegje langs de abdijmuur naar een picknickzone met een hemels panorama op de Marne en de omliggende wijngaarden. In vrije val gaat het tussen de wijngaarden naar beneden.
Hautvillers ligt bovenaan in de wijngaarden tegen de bosrand genesteld in de heuvel ten noorden van Épernay en de Marne. Hier liggen de meest prestigieuze wijngaarden van gerenommeerde champagnehuizen zoals Moët & Chandon, Vieux Clicquot, … Aan een muur prijkt volgend ochtendgebed: “Geef mij gezondheid voor lange tijd, geef mij werk maar niet te vaak, geef mij liefde af en toe, maar geef mij champagne … voor altijd!” In de abdijkerk rusten de beenderen van Dom Pérignon, de monnik die hier als eerste champagne bottelde. Dom Pérignon is nu een Cuvee de Prestige, de beste champagne van het champagnehuis Moët & Chandon. Dom Pérignon produceert men enkel in de allerbeste jaren met druiven van eenzelfde jaar. In een parkje om de hoek staat een kunstwerk in de vorm van een beeld van pater Dom Pérignon in combinatie met druiventros, champagnefles- en glas. Achter de kerk loopt een wegje langs de abdijmuur naar een picknickzone met een hemels panorama op de Marne en de omliggende wijngaarden. In vrije val gaat het tussen de wijngaarden naar beneden.
Avenue de Champagne
We steken het kanaal over richting Épernay, de champagnestad bij uitstek waar aan de Avenue de Champagne alle gerenommeerde champagnehuizen zijn ondergebracht: Moët et Chandon, Pierrier Jouët, Vrancken, Besserat de Bellefon, Esterlin, Pol Roger, Vrancken Demoiselle, Boizel, Mercier, ... Tijdens een verblijf van Victor Hugo in augustus 1838 sprak hij volgende woorden: "Epernay est la ville du vin de champagne, rien de plus, rien de moins". De tijd heeft daar niets aan veranderd, Épernay is nog altijd de hoofdstad van de champagne gelegen in het hart van de Champagne. 30000 ha wijngaarden omgeven de stad. Goed voor een productie van tweehonderd miljoen flessen per jaar, opgeslagen in 110 km wijnkelders. De stad ontvangt elk jaar ongeveer 450000 toeristen waarvan de helft buitenlanders.
We steken het kanaal over richting Épernay, de champagnestad bij uitstek waar aan de Avenue de Champagne alle gerenommeerde champagnehuizen zijn ondergebracht: Moët et Chandon, Pierrier Jouët, Vrancken, Besserat de Bellefon, Esterlin, Pol Roger, Vrancken Demoiselle, Boizel, Mercier, ... Tijdens een verblijf van Victor Hugo in augustus 1838 sprak hij volgende woorden: "Epernay est la ville du vin de champagne, rien de plus, rien de moins". De tijd heeft daar niets aan veranderd, Épernay is nog altijd de hoofdstad van de champagne gelegen in het hart van de Champagne. 30000 ha wijngaarden omgeven de stad. Goed voor een productie van tweehonderd miljoen flessen per jaar, opgeslagen in 110 km wijnkelders. De stad ontvangt elk jaar ongeveer 450000 toeristen waarvan de helft buitenlanders.
Montagne de Reims
De laatste dag staan de wijngaarden van de Montagne de Reims op ons menu. Via Bouzy, bekend om zijn champagne Bouzy Rouge, gaat het naar Ambonnay. De weg naar Trépail klimt opnieuw de wijnbergen in. Naar Villers-Marmery volgt dan een fikse afdaling. We fietsen de volgende steile helling naar Verzy niet op, maar nemen rechtdoor het kleine asfaltwegje doorheen de wijngaarden. Een wegje dat zichtbaar in trek is bij lokale fietsers, een goede keuze dus. We zien links voor ons het dorp Verzenay liggen. Op een vooruitstekende heuvel staat de Phare (vuurtoren), waarin zich het ecomuseum van de champagnewijn bevindt, en wat verder tussen de wijngaarden een opvallende windmolen. We dalen de wijnhelling verder af naar Beaumont-sur-Vesle. Over het jaagpad langs het kanaal parallel aan het riviertje gaat het nu gemoedelijk terug naar Reims. Op deze Coulée Verte heerst, hoe dichter we de stad bereiken, een groeiende drukte aan wandelaars, fietsers en skaters. Naar het centrum fietsen we nog even voorbij aan de abdij Saint-Remi met zijn Romaanse basiliek, gewijd aan bisschop Remigius. Je weet wel, de bisschop die Clovis doopte en … waar het allemaal mee begon.
De laatste dag staan de wijngaarden van de Montagne de Reims op ons menu. Via Bouzy, bekend om zijn champagne Bouzy Rouge, gaat het naar Ambonnay. De weg naar Trépail klimt opnieuw de wijnbergen in. Naar Villers-Marmery volgt dan een fikse afdaling. We fietsen de volgende steile helling naar Verzy niet op, maar nemen rechtdoor het kleine asfaltwegje doorheen de wijngaarden. Een wegje dat zichtbaar in trek is bij lokale fietsers, een goede keuze dus. We zien links voor ons het dorp Verzenay liggen. Op een vooruitstekende heuvel staat de Phare (vuurtoren), waarin zich het ecomuseum van de champagnewijn bevindt, en wat verder tussen de wijngaarden een opvallende windmolen. We dalen de wijnhelling verder af naar Beaumont-sur-Vesle. Over het jaagpad langs het kanaal parallel aan het riviertje gaat het nu gemoedelijk terug naar Reims. Op deze Coulée Verte heerst, hoe dichter we de stad bereiken, een groeiende drukte aan wandelaars, fietsers en skaters. Naar het centrum fietsen we nog even voorbij aan de abdij Saint-Remi met zijn Romaanse basiliek, gewijd aan bisschop Remigius. Je weet wel, de bisschop die Clovis doopte en … waar het allemaal mee begon.
Praktisch:
STARTPLAATS: Reims (Frankrijk)
AFSTAND: 405 km
ETAPPES:
1 Reims - Berzieux 81,7 km
2 Berzieux - Chalons-en-Champagne 93,7 km
3 Chalons-en-Champagne - Montmirail 92,9 km
4 Montmirail - Épernay 82,3 km
5 Épernay - Reims 54,1 km
GPS-TRACKS:
Reims - Berzieux 81,7 km
Berzieux - Chalons-en-Champagne 93,7 km
Chalons-en-Champagne - Montmirail 92,9 km
Montmirail - Épernay 82,3 km
Épernay - Reims 54,1 km
AANREIS OPENBAAR VERVOER: Trein Brussel → Parijs → Reims
STARTPLAATS: Reims (Frankrijk)
AFSTAND: 405 km
ETAPPES:
1 Reims - Berzieux 81,7 km
2 Berzieux - Chalons-en-Champagne 93,7 km
3 Chalons-en-Champagne - Montmirail 92,9 km
4 Montmirail - Épernay 82,3 km
5 Épernay - Reims 54,1 km
GPS-TRACKS:
Reims - Berzieux 81,7 km
Berzieux - Chalons-en-Champagne 93,7 km
Chalons-en-Champagne - Montmirail 92,9 km
Montmirail - Épernay 82,3 km
Épernay - Reims 54,1 km
AANREIS OPENBAAR VERVOER: Trein Brussel → Parijs → Reims
