Gers, het zuidwest gevoel
|
De muziekfestivals, dorpsfeesten, rugby, corrida’s en Foie Gras horen bij de Gasconse cultuur. D’Artagnan reed te paard, wij met de fiets naar bastides en bloemendorpen in het zog van de Pyreneeën.
|
Het hart van de Gascogne
Na wat digitale prospectie komen we te weten dat het departement Gers deel uitmaakt van de Midi-Pyrénées in Zuidwest Frankrijk, gelegen tussen de Dordogne en de Pyreneeën. Het is ontstaan tijdens de Franse Revolutie in 1790 bij de opdeling van de toenmalige provincie Gascogne. De naam Gascogne is nu de toeristische benaming voor het historische kerngebied van het departement Gers, enkele delen van de departementen Hautes-Pyrénées en Landes. Het is één van de dunst bevolkte en meest landelijke gebieden van Europa. De Gers is een sterk glooiend landschap met vooral noordzuid gerichte riviervalleien, van elkaar gescheiden door heuvelkammen. Kenmerkend voor de streek zijn graan-, maïs- en zonnebloemenvelden, wijngaarden van de Armagnac en de Côtes de Gascogne. De zomers zijn er zeer warm en droog. De temperaturen overschrijden vaak de 35°, wij hebben het geweten. Diepgaander opzoekwerk vertelt ons dat er een nachttrein rijdt tussen Parijs en Toulouse. Vanuit Toulouse rijdt er dan weer een regionale TER-trein met fietscompartiment naar Auch, hoofdplaats van de Gers. M.a.w. met drie overstappen staan we van bij ons in het hart van de Gascogne.
Na wat digitale prospectie komen we te weten dat het departement Gers deel uitmaakt van de Midi-Pyrénées in Zuidwest Frankrijk, gelegen tussen de Dordogne en de Pyreneeën. Het is ontstaan tijdens de Franse Revolutie in 1790 bij de opdeling van de toenmalige provincie Gascogne. De naam Gascogne is nu de toeristische benaming voor het historische kerngebied van het departement Gers, enkele delen van de departementen Hautes-Pyrénées en Landes. Het is één van de dunst bevolkte en meest landelijke gebieden van Europa. De Gers is een sterk glooiend landschap met vooral noordzuid gerichte riviervalleien, van elkaar gescheiden door heuvelkammen. Kenmerkend voor de streek zijn graan-, maïs- en zonnebloemenvelden, wijngaarden van de Armagnac en de Côtes de Gascogne. De zomers zijn er zeer warm en droog. De temperaturen overschrijden vaak de 35°, wij hebben het geweten. Diepgaander opzoekwerk vertelt ons dat er een nachttrein rijdt tussen Parijs en Toulouse. Vanuit Toulouse rijdt er dan weer een regionale TER-trein met fietscompartiment naar Auch, hoofdplaats van de Gers. M.a.w. met drie overstappen staan we van bij ons in het hart van de Gascogne.
Gascognomie
De samenvoeging van Gascogne en gastronomie is een uitspraak van André Daguin, gepensioneerd twee sterrenchef van het Hotel de France in Auch en naar we vernemen de bezieler van het recept Magret de Canard. Op de dagschotel stond eendenbrochette en toegegeven, het smaakte overheerlijk. Met meer dan 4 miljoen eenden en 130000 ganzen is de Gers één der vooraanstaande producenten van Foie Gras. We zijn een avond te gast in de Villa Cahuzac in Gimont bij Pierre Dubarry die naast zijn hotel ook een delicatessenwinkel inclusief de Fast-food Gascon uitbaat. Fast-food van eendenvlees en andere gastronomische streekproducten. Hij geeft ons een initiatiesessie over de Foie Gras. Daar hoort ook een beetje eendengeschiedenis bij. De Egyptenaren ontdekten in 3000 v. Chr. dat wilde eenden van nature uit een grote lever aanmaakten door zich vol te proppen met voedsel om zo duizenden kilometers te migreren. Via de Romeinen kwam het gerecht naar Europa en Frankrijk. De productie van Foie Gras van eend ligt vandaag beduidend hoger dan die van gans. Dit heeft twee oorzaken: het smaakverschil maar vooral de gunstigere prijs voor eendenlever. De eend gebruikt voor Foie Gras is de Mulardeend, een kruising tussen de Muscovy- en de Pekingeend. Voor de magret de canard (borstvlees in plakken) en de confis de canard (bil en poot op 85° in eendenvet gaar gemaakt) gaat de voorkeur uit naar de barbarie eend. We weten nu waarop te letten wanneer we eend kopen.
De samenvoeging van Gascogne en gastronomie is een uitspraak van André Daguin, gepensioneerd twee sterrenchef van het Hotel de France in Auch en naar we vernemen de bezieler van het recept Magret de Canard. Op de dagschotel stond eendenbrochette en toegegeven, het smaakte overheerlijk. Met meer dan 4 miljoen eenden en 130000 ganzen is de Gers één der vooraanstaande producenten van Foie Gras. We zijn een avond te gast in de Villa Cahuzac in Gimont bij Pierre Dubarry die naast zijn hotel ook een delicatessenwinkel inclusief de Fast-food Gascon uitbaat. Fast-food van eendenvlees en andere gastronomische streekproducten. Hij geeft ons een initiatiesessie over de Foie Gras. Daar hoort ook een beetje eendengeschiedenis bij. De Egyptenaren ontdekten in 3000 v. Chr. dat wilde eenden van nature uit een grote lever aanmaakten door zich vol te proppen met voedsel om zo duizenden kilometers te migreren. Via de Romeinen kwam het gerecht naar Europa en Frankrijk. De productie van Foie Gras van eend ligt vandaag beduidend hoger dan die van gans. Dit heeft twee oorzaken: het smaakverschil maar vooral de gunstigere prijs voor eendenlever. De eend gebruikt voor Foie Gras is de Mulardeend, een kruising tussen de Muscovy- en de Pekingeend. Voor de magret de canard (borstvlees in plakken) en de confis de canard (bil en poot op 85° in eendenvet gaar gemaakt) gaat de voorkeur uit naar de barbarie eend. We weten nu waarop te letten wanneer we eend kopen.
De Gers is ook grootproducent van watermeloenen, een welgekomen verfrissend bij het hete zomerweer. Pittiger zijn de druivenextracten die gaan van aperitief tot digestief. Zo zijn er de wijnstreken Madiron, Vins de Saint-Mont en Côtes de Gascogne. Armagnac bestaat al sinds de 12de E en is zo 200 jaar ouder dan de Cognac. Armagnac is een AOC (Appellations d'origine contrôlée) en dat betekent dat enkel druiven uit deze streek in aanmerking komen voor distillatie tot Armagnac. De druiven geteeld voor de Armagnac zijn dezelfde als die voor Cognac: Ugni Blanc, Colombard, Folle Blanche en Baco Blanc. Tegenover Cognac ondergaat Armagnac slechts één distillatie. Deze gebeurt net als Cognac veelal met een alambiek. Naargelang de distillatiemethode verschilt het alcoholpercentage van 52% tot 72%. Daarna gaat hij op houten vaten uit de wouden van de Gascogne of de Limousin om te rijpen.
Naast Armagnac is de Floc de Gascogne een typisch streekgebonden aperitief samengesteld voor 1/3 uit Armagnac en voor 2/3 uit druivensap. De Floc de Gascogne
Naast Armagnac is de Floc de Gascogne een typisch streekgebonden aperitief samengesteld voor 1/3 uit Armagnac en voor 2/3 uit druivensap. De Floc de Gascogne
|
is sinds 1990 een AOC en bestaat uit een witte en rosé versie. Voor de witte Floc gebruikt men de wijndruiven Colombard, Ugni Blanc en Gros-Mansen, voor de rosé Cabernet Franc, Cabernet Sauvignon en Merlot. De Floc de Gascogne is een koel geschonken aperitief en smaakt heerlijk bij Foie Gras, chocolade, fruit, zwaardere desserten, een geiten- of blauwschimmelkaas.
|
|
In Mirande gaan we langs bij Sylvie et Serge voor een Croustade Mirandaise à l'Armagnac. Luchtig flinterdun deeg met appels belegt, deeglapjes in propjes er boven op gestoken, overgoten met Armagnac en in de oven gebakken. Een prachtig dessert om de gascognomie mee te eindigen.
|
|
Welkom op de boerderij
‘Bien venu à la ferme’ is het label voor plattelandstoerisme en verkoop van streekproducten op de boerderij. We spreken over logies, activiteiten en aankoop van allerlei gourmandproducten uit de Gers: Armagnac, Foie Gras Floc de Gascogne, eendenvlees, wijnen, charcuteries, kazen, honing, confitures, fruit en groenten.
‘Bien venu à la ferme’ is het label voor plattelandstoerisme en verkoop van streekproducten op de boerderij. We spreken over logies, activiteiten en aankoop van allerlei gourmandproducten uit de Gers: Armagnac, Foie Gras Floc de Gascogne, eendenvlees, wijnen, charcuteries, kazen, honing, confitures, fruit en groenten.
|
Op de eerste etappe brengen we een bezoek aan de ezelboerderij L'Azinet in Sarrant waar het mogelijk is ezeltochten te maken. Groepen kunnen er ook terecht voor een praktijkles ‘processen van het bloem malen’, van manueel molenstenen over elkaar wrijven over paardenkracht naar elektrisch.
|
|
Sonja mag daarbij het paard mennen in de draaimolen om de molensteen aan te voeren. Op onze derde etappe bezoeken we de vleesboerderij Boué in Tournan die het vee en gevogelte met eigen granen vetmest met respect voor de natuur. Ze verwerken alle vlees zelf om daarna te verkopen op de boerderij en op markten. Een dag later maken we kennis met de wijnen, Armagnac en Floc van de Côtes de Gascogne op het domein de Bilé in Bassoues.
www.fermes.tourisme-gers.com
www.fermes.tourisme-gers.com
|
Gers en zijn personages
We stappen uit de trein in L’Isle Jourdain. Daar staat het ‘Maison Claude Augé’. Deze huwde een nichtje van de weduwe van Pierre Larousse en gaat in 1885 aan de slag als hulpboekhouder bij de drukkerij Larousse. Al snel groeit hij door tot directeur en creëert in 1889 de eerste geïllustreerde |
|
encyclopedie. Na 7 uitgaven van de Nieuwe geïllustreerde Larousse komt hij in 1905 met de geïllustreerde Petit Larousse op de proppen die hij tot op het einde van zijn leven opvolgt. Vandaag de dag wordt deze nog altijd jaarlijks uitgegeven. Onder de vele kleurrijke Art nouveau glasramen treffen we de zaaister aan. Het monogram dat haast 50 jaar terug te vinden was op de cover van de geïllustreerde Petit Larousse tot de modernisatie. In het kader van de Ronde van Frankrijk staat in de woonkamer een uitvergrote pagina uit de encyclopedie: La bicyclette et le cyclisme.
De waarschijnlijk meest legendarische Fransman is een Gers. Geboren in 1611 als Charles de Batz op het kasteel van Castelmore in Lupiac erft hij na de dood van zijn broer de titel Graaf van Artagnan. Later door de schrijver Alexandre Dumas geromantiseerd tot d’Artagnan in zijn bestseller ‘De drie Musketiers’. In 1644 vervoegt d’Artagnan na eerst dienst gedaan te hebben bij de Gardes-Françaises de Musketiers. Na de ontbinding van de Musketiers in 1646 krijgt hij opdrachten als informant van kardinaal Mazarin en van de jonge koning Lodewijk XIV, deze onder volledige discretie. Als dank voor zijn trouw wordt d’Artagnan in 1652 luitenant bij de Gardes-Françaises waar hij in 1655 promoveert tot kapitein. Bij heroprichting van het eerste korps der Musketiers in 1657 voert hij als onderluitenant, onder het bevel van een neef van kardinaal Mazarin, het eigenlijke commando. Bij de dood van de kardinaal in 1661 voegt het regiment musketiers zich opnieuw bij dat van de koning. Tijdens de Devolutieoorlog (1667-1668) met de Spaanse Zuidelijke Nederlanden tot aan de Rijn als inzet wordt hij gouverneur van Rijsel. De Devolutieoorlog paste in het door Richelieu en Mazarin destijds ingezette beleid om Rijn, Alpen en Pyreneeën als natuurlijke grenzen te bepalen voor Frankrijk. Gefrustreerd dat hij in deze oorlog niet de volledige Zuidelijke Nederlanden verwerft, ziet Lodewijk XIV de Republiek der Verenigde Nederlanden voortaan als grootste vijand. In de daaruit voortvloeiende Frans-Nederlandse Oorlog (1672-1678) laat d’Artagnan in 1673 tijdens het beleg van Maastricht het leven.
|
Voor d’Artagnan was er nog een andere rebel. Jean-Louis de Nogaret de La Valette diende onder Henri III, Henri IV et Louis XIII, maar liep op hogere leeftijd kardinaal Richelieu tegen de borst. Deze nam hem al zijn bezittingen af en liet hem opsluiten in het cachot van Loches waar hij op 88 jarige leeftijd stierf. Bij het bezoek van zijn kasteel in Caumont merken we op dat hij drie zonen had. Twee heldhaftig afgebeeld
|
|
op grote schilderijen, van de derde enkel een klein portretschilderij omdat hij als geestelijke in dienst trad van Richelieu en dit gold als verraad.
Met veel bim bam er tegen aan
Na het bezoek van het ‘Maison Claude Augé’, de Art-nouveau woning van de samensteller van de kleine geïllustreerde Larousse encyclopedie in L’Isle Jourdain, gaat het verder met veel klokkengelui en dit in de voormalige graanhal, nu het Musée Camapanaire. Het Europese museum voor klokkenkunst, herbergt een opmerkelijke collectie klokken, beiaardklokken, bellen en koebellen afkomstig uit vijf continenten. Wij wisten niet dat klokken zo veel te bieden hadden.
Na het bezoek van het ‘Maison Claude Augé’, de Art-nouveau woning van de samensteller van de kleine geïllustreerde Larousse encyclopedie in L’Isle Jourdain, gaat het verder met veel klokkengelui en dit in de voormalige graanhal, nu het Musée Camapanaire. Het Europese museum voor klokkenkunst, herbergt een opmerkelijke collectie klokken, beiaardklokken, bellen en koebellen afkomstig uit vijf continenten. Wij wisten niet dat klokken zo veel te bieden hadden.
We verlaten de stad langs een waterrecreatiemeer met telewaterski centrum, via één van die zeldzame fietspaden in de streek. Een leuke vlakke aanloop, want er staan ons heel wat klimkilometers te wachten de volgende dagen. Ook het beekvalleitje van de Beaupuy is aanvankelijk nog relatief vlak, maar dan gaat het voor de eerste keer omhoog naar het kasteel van Monbrun. We fietsen door een gebied gespekt van beekjes, van het ene heuveltje naar het andere naar het stuwmeer Thoux-Saint-Cricq en dan in rechte lijn naar Cologne. Ons eerste contact met het centraal gelegen vierhoekig marktplein van een bastidestadje, omringd door middeleeuwse arcadehuizen uit mergel, natuursteen of bakstenen. Daartussen de open overdekte markthal met middenin een klokkentoren. Op een hoek het enige restaurant waar we gelukkig nog een tafeltje vinden voor de middaglunch. Via het valleitje van de Arcadèche gaat het naar het historische Sarrant, een versterkt middeleeuws dorp gebouwd rondom de kerk St-Vincent. De oude verdedigingsmuren zijn nog duidelijk te herkennen. Het als één van de mooiste dorpen van Frankrijk geklasseerde dorp gaat schuil achter een smalle versterkte toegangspoort. Bijzonder is de ‘Librairie-Tartinerie’ die 20000 boeken rijk is maar waar je ook terecht kunt voor een kopje thee of een boterham van het huis. We vergelijken het met boekendorp Rédu in België. De waterscheiding over en we zijn in het valleitje van de Gimone dat ons via een ommetje langs een bijriviertje en de daaraan gepaard gaande heuveloverschrijding in Gimont brengt. Deze ‘Bourg’ (gemeente) die het midden houdt tussen een dorp en een stad is het schoolvoorbeeld van een typische bastide.
Bastides
In de middeleeuwen tussen 1222 en 1373 en dit vooral in Zuidwest-Frankrijk werden volledig nieuwe versterkte steden in zijn geheel en uniform gebouwd volgens een vooropgezet plan en een akkoord tussen de koning en een locale heer. De keuzeplek voor de bouw van deze bastides was vaak een groot kruispunt, een periodieke handelsplaats of een mythische plaats. We onderscheiden vijf types. De vormloze ontstaan uit een bestaand gehucht. De enveloppe stijl omsluitend een kerk of een al bestaande woonkern. Het merendeel van de bastides zijn doch rechthoekig waarvan 30 à 40% doorsneden waren door één centrale weg waarop aan ieder uiteinde een toegangspoort en in het midden een rechthoekig marktplein. In het midden liep deze doorgangsweg door de overdekte hal. Een typisch voorbeeld hiervan is Gimont, onze eerste etappeplaats. Deze bastide is 1000 m lang en 300 m breed. De hoofdstraat volgt de heuvelkam van waaruit steile dwarsgelegen steegjes naar beneden lopen. Andere voorbeelden hiervan zijn het dorpje Bassoues op onze vierde etappe en Jégun, onze overnachtingplaats op de voorlaatste etappe. De meest typische gotische bouwstijl van de bastides is eveneens rechthoekig maar bevat dubbele assen. Twee noordzuid en twee oostwest gericht die het rechthoekige centraal gelegen marktplein omsluiten. Het handelt dan al om iets grotere dorpen en kleine steden. Meestal gebouwd in dambordpatroon in navolging van de Romeinse steden. Cologne, Masseube, Marciac en Mirande zijn zulke steden die op ons traject liggen.
In de middeleeuwen tussen 1222 en 1373 en dit vooral in Zuidwest-Frankrijk werden volledig nieuwe versterkte steden in zijn geheel en uniform gebouwd volgens een vooropgezet plan en een akkoord tussen de koning en een locale heer. De keuzeplek voor de bouw van deze bastides was vaak een groot kruispunt, een periodieke handelsplaats of een mythische plaats. We onderscheiden vijf types. De vormloze ontstaan uit een bestaand gehucht. De enveloppe stijl omsluitend een kerk of een al bestaande woonkern. Het merendeel van de bastides zijn doch rechthoekig waarvan 30 à 40% doorsneden waren door één centrale weg waarop aan ieder uiteinde een toegangspoort en in het midden een rechthoekig marktplein. In het midden liep deze doorgangsweg door de overdekte hal. Een typisch voorbeeld hiervan is Gimont, onze eerste etappeplaats. Deze bastide is 1000 m lang en 300 m breed. De hoofdstraat volgt de heuvelkam van waaruit steile dwarsgelegen steegjes naar beneden lopen. Andere voorbeelden hiervan zijn het dorpje Bassoues op onze vierde etappe en Jégun, onze overnachtingplaats op de voorlaatste etappe. De meest typische gotische bouwstijl van de bastides is eveneens rechthoekig maar bevat dubbele assen. Twee noordzuid en twee oostwest gericht die het rechthoekige centraal gelegen marktplein omsluiten. Het handelt dan al om iets grotere dorpen en kleine steden. Meestal gebouwd in dambordpatroon in navolging van de Romeinse steden. Cologne, Masseube, Marciac en Mirande zijn zulke steden die op ons traject liggen.
Picknick op het kasteel
Na velden van graan en zonnebloemen, heuvel op en neer, is de vallei van de Save welgekomen. We volgen het voorstel op van Pierre Dubarry, onze gastheer en initiatielesgever over Foie Gras, om te picknicken in het park van het kasteel van Caumont. Ons logement vandaag is een vakantiehuisje in een vakantiepark aan het recreatiemeer van Samatan, even verderop in de vallei. Maar wij volgen het circuit 6, maar dan in omgekeerde richting, dat de vallei uit gaat en ons alsmaar hoger brengt naar een plek met een 360° panorama. We krijgen voor de eerste keer de Pyreneeënketen te zien, wel vaag want de lucht ziet troebel. Samatan is gekend als maandagse markt van Foie Gras. Toevallig is dat juist morgen. We verheugen ons al om er te passeren voor we verder trekken, maar blijkt dat ze in augustus vervangen wordt door een antiek- en groentemarkt. We genieten dan maar wat langer van ons ontbijt aan de rand van het meer.
Na velden van graan en zonnebloemen, heuvel op en neer, is de vallei van de Save welgekomen. We volgen het voorstel op van Pierre Dubarry, onze gastheer en initiatielesgever over Foie Gras, om te picknicken in het park van het kasteel van Caumont. Ons logement vandaag is een vakantiehuisje in een vakantiepark aan het recreatiemeer van Samatan, even verderop in de vallei. Maar wij volgen het circuit 6, maar dan in omgekeerde richting, dat de vallei uit gaat en ons alsmaar hoger brengt naar een plek met een 360° panorama. We krijgen voor de eerste keer de Pyreneeënketen te zien, wel vaag want de lucht ziet troebel. Samatan is gekend als maandagse markt van Foie Gras. Toevallig is dat juist morgen. We verheugen ons al om er te passeren voor we verder trekken, maar blijkt dat ze in augustus vervangen wordt door een antiek- en groentemarkt. We genieten dan maar wat langer van ons ontbijt aan de rand van het meer.
Naar hogere sferen
Hoera, een vlak fietspad dat naar Lombez voert. Lumbarium, destijds gekoloniseerd door de Romeinen. In 1317 verheft Paus Johannes XXII de abdijkerk tot kathedraal waarin zich tot aan de Franse revolutie (1801) 32 bisschoppen vestigen. Dit feit markeert het stadsbeeld. De markthal ligt hier niet centraal, maar ingeplant langs de kerk op de voormalige binnenkoer van de huishoudgebouwen en stallen van de abdij.
Sauveterre, veilige aarde, hoog en veilig was dit in de middeleeuwen een toevluchtsoord voor asiel verleende vluchtelingen en zwervers. Nu staat er een oriëntatietafel richting Pyreneeën, waarvan de keten vandaag goed zichtbaar is. De wegjes die we volgen lopen boven op de heuvelkam. Links en rechts ontspringen beekjes die diepe slonken trekken en ons continue mooie landschappen voortoveren.
Hoera, een vlak fietspad dat naar Lombez voert. Lumbarium, destijds gekoloniseerd door de Romeinen. In 1317 verheft Paus Johannes XXII de abdijkerk tot kathedraal waarin zich tot aan de Franse revolutie (1801) 32 bisschoppen vestigen. Dit feit markeert het stadsbeeld. De markthal ligt hier niet centraal, maar ingeplant langs de kerk op de voormalige binnenkoer van de huishoudgebouwen en stallen van de abdij.
Sauveterre, veilige aarde, hoog en veilig was dit in de middeleeuwen een toevluchtsoord voor asiel verleende vluchtelingen en zwervers. Nu staat er een oriëntatietafel richting Pyreneeën, waarvan de keten vandaag goed zichtbaar is. De wegjes die we volgen lopen boven op de heuvelkam. Links en rechts ontspringen beekjes die diepe slonken trekken en ons continue mooie landschappen voortoveren.
Na de vele uitzichten dalen we naar Simorre in de vallei van de Gimone. Wat op een kasteel lijkt met kantelen, donjon en hoektorens, blijkt de verstekte kerk te zijn. Een valleitje verder houden we pauze aan een oorlogsmonument van het Franse verzet tijdens WO II, ‘Le Maquis de Meilhan’. 76 verzetsleden vonden hier in hun onderkomen de dood. Slechts 16 van hen konden ontsnappen. Ter ere van hen is er een grote gebeeldhouwde muursculptuur aangebracht. Ruïnes van de verzetsgebouwen, de carrosserie van een ontplofte vrachtwagen en een soldatenkerkhof herinneren de gebeurtenis.
We overnachten in de bastide van Mirande, bekend om haar beroemde countryfestival, dat jaarlijks tijdens de maand juli plaatsvindt. De Place d'Astarac, voorzien van een kiosk, is omgeven door arcadegebouwen. De Sainte-Mariekerk uit de 15e eeuw, ooit nog kathedraal, heeft een steunboog die een toegangsweg naar de markt overspant. Voor we ons naar ons hotel begeven, maken we nog een terrasje. De brouwerij van de Bocq is hier blijkbaar gekend want de meeste van hun speciaalbieren staan op de kaart.
|
De parels van de Gers
Bassoues ligt op de route van bastides en versterkte dorpen die Auch verbindt met Marciac. Hiervoor zijn we gekomen, hiervoor versmachten we de hitte met temperaturen tot 39° in de schaduw. We fietsen het dorp binnen voorbij aan de opzienbarende donjon, een 43 m hoog middeleeuws architecturaal meesterwerk uit de 14de E, naar het rechthoekige marktplein met middenin de overdekte markthal die aan weerszijden geklemd zit tussen de arcades van de oude vakwerkhuizen. We parkeren, in middeleeuwse termen, ons stalen ros voor een terrasje onder die arcades. Dit dorp staat representatief voor de middeleeuwse bastide. Hier voorbij fietsen zonder halt te houden om de sfeer op te doen is zuiver cultuurbarbarisme. |
|
Net als Marciac links laten liggen. Guichard de Marciac, representant van de koning, gaf op 15 augustus 1298 zijn naam aan de bastide. Het rechthoekige stratenpatroon van 600 m op 400 m is in de stadskern mooi behouden. Het centraal gelegen rechthoekige marktplein is met 130 m op 75 m het grootste in de Midi-Pyrénées. Dit arcadeplein is omgeven door typische middeleeuwse gebouwen. Ietwat afzijdig van de markt staat de hoogste kerk van de Gers, de gotische Onze-Lieve-Vrouw-hemelvaartkerk uit de 14de E, met zijn 85 m hoge klokkentoren. Marciac is vooral bekend om zijn Jazzfestival dat plaats vindt tijdens de eerste twee weken van augustus en dit sinds 1968. Op het marktplein zijn tijdens de dag gratis jazzconcerten, in de stierenarena vinden de avondconcerten plaats. Op een heuvel aan de rand van Marciac staat de kapel Onze-Lieve-Vrouw van het kruis. De kapel ligt op de route naar Santiago de Compostela en heeft een eigenaardige architectuur. De overlevering wil dat op 14 september 1654, terwijl in de Gascogne de pest heerst, het jonge meisje Marie Dinguidard een visioen heeft van de Heilige Maagd Maria. Deze vraagt haar een kapel te bouwen om de plaag te beëindigen. Na de verwoesting van de kapel in 1789 is een nieuwe kapel gebouwd, geïnspireerd op een Romaanse kapel.
Één voor allen, allen voor één
Geboorte van een legende. Een ruiterstandbeeld eert d’Artagnan in Lupiac. Aan de huizen en kerk op het dorpsplein wapperen vlaggen met musketierskruizen afgewisseld met Franse lelies. In het d'Artagnanmuseum gaan we op zoek naar zowel de ware d’Artagnan als de roman- en filmlegende. De schermheld staat in schril contrast met de matador die met de ‘estoque’ de stier de genadestoot geeft in de arena. Vic-Fezensac maakt deel uit van de grote corridasteden in zuidwest Frankrijk. Tijdens het Pinksterweekend vinden in de stierenarena onder de titel ‘Feria del Toro’ vijf stierengevechten plaats. Onze etappe eindigt in de bastide Jegun. Vier smalle straatjes scheiden vijf huizenrijen. In het midden van de middelste rij een kleine hal met een dwarsstraat die eronderdoor loopt en het versterkte dorp door midden snijdt. Aan één zijde het restaurantterras, aan de andere dat van het café. De welverdiende afsluiter vanavond van een zware etappe van valleitje in valleitje uit onder een verschroeiend zonnetje.
Geboorte van een legende. Een ruiterstandbeeld eert d’Artagnan in Lupiac. Aan de huizen en kerk op het dorpsplein wapperen vlaggen met musketierskruizen afgewisseld met Franse lelies. In het d'Artagnanmuseum gaan we op zoek naar zowel de ware d’Artagnan als de roman- en filmlegende. De schermheld staat in schril contrast met de matador die met de ‘estoque’ de stier de genadestoot geeft in de arena. Vic-Fezensac maakt deel uit van de grote corridasteden in zuidwest Frankrijk. Tijdens het Pinksterweekend vinden in de stierenarena onder de titel ‘Feria del Toro’ vijf stierengevechten plaats. Onze etappe eindigt in de bastide Jegun. Vier smalle straatjes scheiden vijf huizenrijen. In het midden van de middelste rij een kleine hal met een dwarsstraat die eronderdoor loopt en het versterkte dorp door midden snijdt. Aan één zijde het restaurantterras, aan de andere dat van het café. De welverdiende afsluiter vanavond van een zware etappe van valleitje in valleitje uit onder een verschroeiend zonnetje.
De kleine grootstad
Onze laatste etappe is vrij kort want we fietsen naar Auch, de hoofdstad van de Gers en die willen we graag wat beter leren kennen. De eerste heuvel over staan we voor één der mooiste dorpen van Frankrijk. Een castelnaux, versterkt dorp, met een immens naar de hemel reikend feodaal kasteel. Lavardens, geconstrueerd op de ruïnes van het kasteel van de graven van Armagnac, is een monument pur sang. De 17 ruimtes staan leeg, maar de aantrekking ligt hem in de massieve bouwstijl en de met kalksteen en roze aardewerktegels betegelde vloeren.
Onze laatste etappe is vrij kort want we fietsen naar Auch, de hoofdstad van de Gers en die willen we graag wat beter leren kennen. De eerste heuvel over staan we voor één der mooiste dorpen van Frankrijk. Een castelnaux, versterkt dorp, met een immens naar de hemel reikend feodaal kasteel. Lavardens, geconstrueerd op de ruïnes van het kasteel van de graven van Armagnac, is een monument pur sang. De 17 ruimtes staan leeg, maar de aantrekking ligt hem in de massieve bouwstijl en de met kalksteen en roze aardewerktegels betegelde vloeren.
Elk met een ander motief. Het verdere traject naar Auch bestempelen we als gemoedelijk. Het circuit nr 1 gaat over een invalsweg voorbij aan bedrijven en een winkelcentrum, parallellopend aan de rivier de Gers. Maar wij fietsen de hoofdstad binnen over de oeverpromenade langs de rivier. Ze is niet groter dan een kleine provinciestad maar vertoont macht door op een heuvel hoog boven de rivier uit te torenen. Vanuit het centrum lopen pousterles, trappensteegjes, stijl naar beneden die dienden om vroeger water te halen uit de rivier. De prestigieuze Kathedraal Sainte-Marie helemaal bovenop de heuvel in het historisch centrum, is de blikvanger. Goddelijk zijn het 113 plaatsen tellend koor met meer dan 1500 uit hout gesneden sculpturen en het 17de eeuwse orgel, het grootste van Frankrijk destijds. Om de winkelleegstand tegen te gaan in het oude centrum hebben boeren, kunstenaars, juweliers en anderen zich in categorieën verenigd om winkels uit te baten. Ze bieden daarbij hun gezamenlijke werken of producten aan, delen de huur en bemannen om beurten de winkels. Misschien een denkpiste om de leegstand in onze Belgische kleinsteden tegen te gaan. In dezelfde straat ligt toevallig ook de overnachtingplaats van het Compostelagezelschap. We kijken in het gastenboek of er enkele Belgen uit onze streek langs gekomen zijn. Door de stad lopen twee bewegwijzerde wandelroutes langs alle monumenten en interessante plekjes. Achter de kathedraal verbindt een monumentale trap de bovenstad met de rivier. Het standbeeld van d’Artagnan bewaakt er de stad, uitkijkend over de omgeving.
De Romeinen noemden de stad Augusta Auscorum naar de Keltenstam Ausci. Voor het Romeinse verleden moeten we in het Jacobijnenmuseum zijn dat naast het heemkundige ook een indrukwekkende afdeling heeft met Pre-Columbiaanse kunst. We spreken hier over kunst van de oude inheemse culturen van het Amerikaanse continent van voor de ontdekking door Columbus in 1492, waartoe de Maya's, de Azteken en de Inca’s behoren. Het namiddagje Auch zit erop, tijd voor de trein naar Toulouse en dan met de nachttrein naar Parijs.
Praktisch
ROUTE: 345 km in 6 etappes
ETAPPES:
L’Isle Jourdin - Gimont (55 km)
Gimont - Samatan (53 km)
Samatan - Mirande (71 km)
Mirande - Marciac (52 km)
Marciac - Jegun (87 km)
Jegun - Auch (27 km)
GPS-tracks:
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482532/fietsroute/gers-1-55-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482533/fietsroute/gers-2-53-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482535/fietsroute/gers-3-71-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482536/fietsroute/gers-4-52-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482537/fietsroute/gers-5-87-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482538/fietsroute/gers-6-27-km
BEWEGWIJZERING: combinatie van tracés uit bewegwijzerde fietscircuits 1, 3, 5, 6, 7, 8, 15 en 16
ROUTE: 345 km in 6 etappes
ETAPPES:
L’Isle Jourdin - Gimont (55 km)
Gimont - Samatan (53 km)
Samatan - Mirande (71 km)
Mirande - Marciac (52 km)
Marciac - Jegun (87 km)
Jegun - Auch (27 km)
GPS-tracks:
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482532/fietsroute/gers-1-55-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482533/fietsroute/gers-2-53-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482535/fietsroute/gers-3-71-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482536/fietsroute/gers-4-52-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482537/fietsroute/gers-5-87-km
www.routeyou.com/nl-fr/route/view/4482538/fietsroute/gers-6-27-km
BEWEGWIJZERING: combinatie van tracés uit bewegwijzerde fietscircuits 1, 3, 5, 6, 7, 8, 15 en 16
STREEKINFORMATIE: www.tourisme-gers.com, www.tourisme-midi-pyrenees.com, www.toerisme-midi-pyrenees.nl
LOGIES:
Wij logeerden in:
Villa Cahuzac: 1 Avenue de Cahuzac, F-32200 Gimont,+33 6 60 48 58 33, www.villacahuzac.com
Hôtel Vacantiel Les Rivages de Samatan: Avenue de Lombez, F-32130 Samatan, +33 5 62 62 35 64, www.vacanciel.com/club-samatan-321.html
Europhôtel Maupas: 2 Avenue d'Etigny, F-32300 Mirande, +33 5 62 66 51 42, www.europhotel-maupas.com
Hôtel Comtes de Pardiac: 28 Place de l’hôtel de ville , F-32230 Marciac, +33 5 62 08 20 00, www.hotel-marciac.com
Chambre d'hôtes Chez Rolande: 28 Grande Rue, F-32360 Jégun, +33 5 62 64 55 03 / +33 6 79 12 47 36, www.gites-de-france.com/location-vacances-Jegun-Chambre-d-hotes-32G100041.html
Hôtel de France: Place de la Libération, F-32000 Auch, + 33 5 62 61 71 71, www.hoteldefrance-auch.com
TREIN: heen en terugreis mits slechts 3 overstappen vanuit Brussel of Luik: in Luxemburg, Parijs en Toulouse. We maakten gebruik van de Intercité nuit tussen Parijs en Toulouse waarbij we de eerste en laatste nacht in een treincouchette overnachten. www.voyages-sncf.com, http://be.voyages-sncf.com/nl
LOGIES:
Wij logeerden in:
Villa Cahuzac: 1 Avenue de Cahuzac, F-32200 Gimont,+33 6 60 48 58 33, www.villacahuzac.com
Hôtel Vacantiel Les Rivages de Samatan: Avenue de Lombez, F-32130 Samatan, +33 5 62 62 35 64, www.vacanciel.com/club-samatan-321.html
Europhôtel Maupas: 2 Avenue d'Etigny, F-32300 Mirande, +33 5 62 66 51 42, www.europhotel-maupas.com
Hôtel Comtes de Pardiac: 28 Place de l’hôtel de ville , F-32230 Marciac, +33 5 62 08 20 00, www.hotel-marciac.com
Chambre d'hôtes Chez Rolande: 28 Grande Rue, F-32360 Jégun, +33 5 62 64 55 03 / +33 6 79 12 47 36, www.gites-de-france.com/location-vacances-Jegun-Chambre-d-hotes-32G100041.html
Hôtel de France: Place de la Libération, F-32000 Auch, + 33 5 62 61 71 71, www.hoteldefrance-auch.com
TREIN: heen en terugreis mits slechts 3 overstappen vanuit Brussel of Luik: in Luxemburg, Parijs en Toulouse. We maakten gebruik van de Intercité nuit tussen Parijs en Toulouse waarbij we de eerste en laatste nacht in een treincouchette overnachten. www.voyages-sncf.com, http://be.voyages-sncf.com/nl
